11. 2 həftə bundan qabaq başıma gələn hadisə .travması çox pisdir. keçmir. tezliklə keçəcəyinə də inanmiram. mən cəmi 9 ay dözə bildim evliliyə. getmirdi. neynirdim getmirdi. sanki qarşı tərəf hər gün əməlləriylə deyirdi ki, məni boşa. hər gün dava, hər gün söz söhbət. çox götür qoy elədim. qərar verdim ki, mən boşanmalıyam. amma necə? əvvəlcə şən mehriban şəkildə onu öz evlərinə göndərdim. dedim valideynlərini görmək istəyirsən. get gör.sevindi. rayonların birində yaşayır valideynləri. göndərdim getdi. səhər açılan kimi dedim qayıtma bir də. şoka düşdü. bəlkə də illər keçəcək amma bu şoku heç vaxt unutmayacaq. çox təzyiqlər oldu. amma mən geri çəkilmədim qərarımdan. artıq iyrənmişdim ondan. nifrət edirdim mənə etdiklərini düşünəndə. mən guya indi kefdəyəm ki? onun qədər mən də əziyyət çəkirəm. amma nə qədər ki, uşaq yox idi belə tez olmağı yaxşı oldu. onsuzda gec tez boşanacaqdım. o insanla mən özümü görə bilmirdim. mən artıq qadınlara inanmıram. inamım çox pis sarsılıb. aldığım bu zərbə hələ illərlə gedəcək mənlə.